اضطراب مهاجر
سید مهرداد افضلی
باران گرفته، دل چمدان مسافر است
ها! اضطراب، عادت مرغ مهاجر است
می گوید «از نشاط جهان دل‌گرفته ام
یک تکه از غم تو برایم جواهر است!»
هی می رود می آید، هی غصه می خورد
از اینکه تو نخواهی اش، آشفته خاطر است!
با این‌همه خوش است که شاید بخواهی و...
این سال آخری همه دیدند زائر است!
پلک اش که گرم می شود این گوشه ی حرم
بازار خط و ساحت خال تو دایر است
تو دلبرانه می گذری، از دل نسیم
دل آهوانه، گمشده ی این مناظر است!
ذوقی که ریخته است در آواز کائنات
یک گوشه از ترانه‌گی روح شاعر است!
روحی که شرحه شرحه تو را چرخ می زند
روحی که رنج دیده ی بغضی معاصر است
وا کرد پلک و دید کنار ضریح توست
آغاز عاشقیش همین بیت آخر است